அன்பின் வண்ணம்

  

காட்டுப்  பருத்தி கொய்து நூலாக்கி

வானவில்லின் பிடித்த வண்ணங்களைத் தொட்டு

 குழைத்துப் பூசி மெருகேற்றி

கண்ணுறக்கம் தொலைத்து கவனமோடு

நெய்த துணியில் எழிற்சித்திரம் தீட்டி

ஆக்கிய ஆடை  அணிவித்து

தேக்கம் பூவை கருக்கிச் செய்த

அஞ்சனம் எடுத்து புருவம் வனைந்து

முல்லைப்  பூக்களில் உருக்கிய நெய்யில்

தலைவாரி பின்னலிட்டு

திறந்திருந்த  காதுகளில்

 கவிதையோடு  அன்பை ஓதி

கண் திறந்து உயிர் பெற்ற மரப்பாச்சி

உடனிருந்து எப்போதும்

 விளையாடுமென அன்பைப் பகிர்ந்து

கவிதைகளாக்கி  களிப்புற்றிருந்த

 ஒர் இளவேனிற்காலத்தின்

நண்பகலொன்றில் 

இனிப்போடு கடுந்துவர்ப்பு கலந்து

உண்ணச் சொல்லி

கொடுஞ் சொற்களால்  பகடி செய்து

நெஞ்சில்  நெருஞ்சி விதைத்து

அன்பென உணர்ந்ததின்

வண்ணமும்  சுவையும் மாயையோ என

மருவிய கணமொன்றில்

நடுவீதி நிறுத்தி நீங்கிச் சென்றது என்னை. 

(2012 சனவரி -பூவரசி அரையாண்டு இதழில் வெளிவந்தது)